73. Rocznica

Dziękujemy, że jesteście z nami już cały rok.

Równocześnie chciałybyśmy Was przeprosić za nieregularność zamieszczanych przez nas postów. Mamy nadzieję, że pozostaniemy z Wami jak najdłużej. Szczególne podziękowania należą się Jo, za docenienie naszej pracy i nominowanie nas do nagrody Libster Award. Poniżej zamieszczamy odpowiedzi na pytania, które otrzymaliśmy od naszej czytelniczki. :)

 1. Jesteś przesądna?

V: Nie, jestem chrześcijanką i wiem, że się nie powinno.

A: Nie, nigdy nie byłam i nie będę.

2. Jaka jest postać z bajek, filmów, której bałaś się w dzieciństwie?

V: Gollum, bardzo go lubię, ale nie przeczę, że w dzieciństwie się go bałam. Chowałam się nocami pod kołdrą, bo myślałam, że zaraz wyłoni się spod łóżka i mi coś zrobi, zaciągnie mnie do szeloby, czy odgryzie palca. :) Teraz mi na szczęście przeszło i jest jedną z moich ulubionych postaci.

A: Buka z muminków. Przerażało mnie, że wszędzie gdzie się nie zjawiła towarzyszyła jej śmierć, strach i zniszczenie…

3. Na premierę jakiego filmu najbardziej czekasz?

V: Swojego oczywiście, wspominałam już kiedyś, że chcę reżyserować filmy. Pewnie mi nie wyjdzie, ale czekam niecierpliwie. Jeśli chodzi o jakiś realistyczny, to czekam na... wiele, nie potrafię wybrać jednego. Nie wiem, nowy „X-Men”, „Czas Ultrona”, „Zamrożona Gorączka” (krótkometrażówka, kontynuacja KL) i wiele innych. Chyba, że będzie nowy Iron Men, to na niego czekam najbardziej. ( Team Tony Stark)

A:Chodź jestem przeciwna Disnejowskiemu ujęciu gwiezdnych wojen z niecierpliwością czekam na epizod siódmy. Muszę przecież znać powody dla których go skrytykuję  :>.

4. Najmilsze wspomnienie z dzieciństwa?

V: Chyba nie pamiętam dzieciństwa. Dobra, na początku wspomnę o jedzeniu pierogów przy oglądaniu Władcy. (Pierścieni) A potem to gapienie się na talerz i powtarzanie my preszys. (nie pamiętam czy tak robiłam, ale to się wdaje logiczne) . Dobra, ale tak na serio to chyba zabawa w Kung Fu Pandę. To było odjazdowe.

A: Jest to wspomnienie dla mnie bardzo cenne, wyjątkowe, ale i bolesne, więc nie chciałabym się na ten temat rozpisywać. Mogę powiedzieć tylko, że ma to związek z lodami czekoladowymi, które swoją drogą uwielbiam i moim nieżyjącym już dziadkiem.

5. Czym się interesujesz?

V: Trudne pytanie. No dobra, podejmę się odpowiedzi. Tolkienem (Team Pierścienia) i jego twórczością, Światem Star Wars (Team), zaczynając od filmów kończąc na książkach. Historią Rzymu, Grecij i trochę mniej, Egiptu. Jeszcze średniowieczem, lutnie, łuki, proce, kusze, itd.. Książki, filmy, gry. Sztuką dedukcji. Różnymi językami, chociaż ich uczenie totalnie mi nie wychodzi. No i wiele, wiele więcej.

A: Oczywiście Gwiezdnymi wojnami. Poza tym motoryzacją (uwielbiam jeździć samochodem); zabawą w gimpie; filozofowaniem; okazjonalnie piłką nożną; jazdą figurową na lodzie (chodź sama niestety nie jeżdżę), grą internetową howrse; legendą Aanga i Korry; serialem Wojny klonów i to wszystko, co w tej chwili przychodzi mi do głowy, choć zaznaczam, że na pewno nie jest to wszystko : )

6. Ulubiona piosenka?

V: Nie wiem czy się liczy, ale... Baba Yetu - Peter Hollens & Malukah.

A: Ojej, słucham wielu piosenek w przeróżnych stylach i naprawdę ciężko mi jest wybrać tą jedyna… Ale skoro muszę to wybieram: „Wonderful life” zespołu Hurts.

7. Co cię najbardziej denerwuje?

V: Głupota u niektórych ludzi, a może bezsilność, że nie mogę z tym nic zrobić. Chyba to drugie, wkurza mnie to, że w pewnych sytuacjach nie mam wyboru i nie mogę o czymś zdecydować.

A: Ludzie, którzy wiedzą wszystko lepiej i nie pozwalają wytłumaczyć sobie, mojego stanowiska, tylko z dezaprobatą kiwają głową.

8. Ukochana para z fikcyjnego świata?

V: Nie mam dużego pola manewru. Chyba wybieram Beatrice Prior i Tobiasa Eatona. Jest trochę par, które bardzo lubię i życzę im szczęścia, ale ci dwoje są szczególni. Po prostu idealnie do siebie pasują. Przynajmniej według mnie.

A: Nie wiem… Może Luke i Mara?

9. O czym marzysz?

V: Chcę mieć dom w okolicach Rzymu, najlepiej z widokiem na Koloseum (Hahahaha); łuk, chyba z naciągiem 15 kg; lutnię, do brzdąkania po całym domu i męczenia jego domowników. Miecz świetlny, do naparzania w... właściwie we wszystko. Worek bokserski, potrzebny do wyżycia. Tak, to są moje marzenia, no może jeszcze, żebym była bogata, bo muszę mieć na to wszystko pieniądze.

A i o tym, żeby być szczęśliwą i zdrową, bo na co to wszystko, bez możliwości wykorzystania. O dobrej pracy, byciu pisarzem lub reżyserem filmowym.

A: O bardzo wielu rzeczach… O domu w lesie z ciepłym kominkiem, o świętym spokoju, o lamborghini urusie, o jaguarze coupe, o holodeku ze star treka, o nowej części kotora. Mogłabym jeszcze długo wymieniać, ale, po co?

10. Chciałabyś być sławna?

V: Zależy, nie chciałbym być jakimś wielkim celebrytą, któremu wtrącają się do życia i przekręcają fakty z nim związane. Za to miło by było gdybym była pisarką lub reżyserką na skalę światową. Wszyscy by marzyli o rozmowie ze mną lub chociaż o autografie...

A: Zależy, dzięki czemu miałabym zyskać tą sławę… Ale generalnie wolałabym raczej zostać szarym człowieczkiem z ponad przeciętnym intelektem ukrytym przed światem.

11. Czytałaś ostatnio jakąś ciekawą książkę? Jaką?

V: Czytam ostatnio same ciekawe książki... Serie: Zwiadowcy, Igrzyska Śmierci. Czy też dziwnego, choć ciekawego Skąpca.

A: Ostatnio czytałam „Mroczny Przypływ- Szturm”. Dla mnie jest ona bardzo ciekawą książką, gdyż w ten sposób wiem więcej na temat tego świata i mogę rozwijać swoje hobby :).

Póki co nie mamy kogo nominować do nagrody, gdyż wszystkie blogi, które czytamy są albo czasowo zamknięte, albo mają dużą liczbę obserwatorów. Jeszcze raz dziękujemy i zapraszamy do czytania pierwszej części:

PRAWDZIWA HISTORIA SKĄPCA

 W czasach bliżej nie określonych wydarzyła się rzecz niezwykła, znacie może komedię o Skąpcu? Otóż, historia, którą chcę Wam opowiedzieć, jest bardzo zbliżona do powieści o owym tytule. Muszę przyznać, że odgrzewam siedemnastowieczny kotlet, ale kto wie, może macie na niego ochotę? Opowiadanie powinnam zacząć od słów „Dawno, dawno temu w odlgłej galaktyce”... nie ta bajka. No dobrze. Z dawien dawna w krainie leżącej w naszym wszechświecie, w naszej galaktyce, w naszym układzie, na naszej ziemi, zwanej Arendelle, żyły dwie księżniczki, mające jedynie ojca, jedna z nich posiadała magiczną moc. Czego można się było domyślić, ale ukrywała ją przed rodzicielem. Niestety owy król był nad wyraz skąpy, nie bardzo obcehodził go los własnych dzieci. Tuż po śmierci żony stracił cel w życiu. Zrozumiał, zaiste błędnie, że majątek jest w jego życiu najważniejszy. Chciał więcej, oszczędzał wszystkiego wszystkim, prawie nikomu nie płacił w złocie, ciągle było mu za mało, nigdy nie czuł się ukontentowany. Zazwyczaj okazywał ludziom po prostu wdzięczność. Pewnego dnia, kiedy nastał świt siostry spotkały się, by omówić jedną z najważniejszych kwestii w ich życiu, mianowicie chęć wyjścia za mąż, gdyż obie niedawno znalazły odpowiednich dla siebie mężczyzn.

- O siostrzyczko, witaj!- zaskoczona Anna przywitała się z krewną.

- Witaj! - odpowiedziała starsza z dziewczyn, Elsa, która przez Annę nazywana była lodową księżniczką.

- Wiesz, zakochałam się w Kristoffie. Zamierzam się z nim ożenić, pomożesz mi nakłonić ojca do błogosławieństwa? - Anna nie była małostkowa, szybko powiadomiła Elsę o swoich zamiarach.

- To dobry i zamożny człowiek chętnie Ci pomogę, aczkolwiek, ja chciałabym w zamian za tą przysługę prosić cię o to samo.

- A kim jest wybranek twojego serca?

- Ja... ten... no... to... Hans.

- Ten Hans?

- Niestety tak, ja pewnie wiesz on nie ma pieniędzy.

- Ale przyjmie Cię bez posagu, prawda? Tak jak Kristoff mnie?

- Chyba tak, ale jak się utrzymam, bez pomocy ze strony ojca?

Tak naprawdę Hans nie chciał zrezygnować z posagu, żądał pieniędzy. Na razie nic nie wspominał o tym ukochanej. Bał się, że go odrzuci. Zresztą swoją drogą nie tylko o dobytek mu chodziło, ale też o dostęp do tronu,gdyż w sowim rodzinnym królestwie nie miał na to żadnych szans, ponieważ pomimo tego, że był księciem w kolejce do tronu wyprzedzało go jego dwunastu braci, a ojciec odnosił się do niego niechętnie i nie chciał dać mu żadnych pieniędzy.

- Tak szczerze to o tym nie myślałam, ale Kristoff handluje lodem i chętnie Ci pomożemy.

Rozmowę księżniczek przerwał ich ojciec, chciał porozmawiać o ich zamążpójściu, nie wiedział, że przyszedł do nich w najbardziej odpowiednim momencie. Dziewczęta dotąd nie rozmyślały nad tym, że i ich ojciec może się na to nie zgodzić i wyznaczyć na męża im nieodpowiedniego mężczyznę.

- O czym rozmawiacie?- zapytał ojciec.

- O małżeństwie, ojcze. A o co chodzi?- odparła Anna.

- O tym właśnie chciałem z wami porozmawiać, córko.

- Dobrze ojcze, zacznij pierwszy.

- To akurat było jasne... Anno, chciałbym, żebyś wyszła za lorda Weseltona. Za to Ty Elso za Kristoffa.

O dziwo Kristoff wyraził pisemną zgodę na małżeństwo, ale nie miała ona dotyczyć starszej z dziewcząt, tylko Anny... Teraz już nie było odwrotu.

- Za tego handlarza lodem? - dopytała Anna.

- Zaiste.

- Słabo mi...

- Idź napij się dużej szklanki wody.

Kiedy Anna wyszła, druga księżniczka spróbowała się sprzeciwić ojcu.

- Nie zrobię tego, ojcze.

- Oczywiście, że to zrobisz, córko.

- Ależ nie!

- Ależ tak! I to jeszcze dziś.

- A z jakiego powodu Anna nie może za niego wyjść?!

- A z tegoż to powodu, że ją wybrał Weselton.

Elsa wybiegła z komnaty. Przez długi czas kluczyła między korytarzami. Dotarła do zakazanego pokoju, w którym z obawy przed ojcem nigdy jeszcze nie była. Wysoko nad jej głową znajdowało się sklepienie, potocznie zwane gwieździstym. Na suficie było około siedmiu wyrytych ciał niebieskich, na środku, których znajdowały się różnokolorowe kamienie szlachetne. Wszystko to podtrzymywane było przez ogromne kolumny, Elsa naliczyła ich czternaście. Podłoga była nieco gorszej jakości. Zwykłe drewno, ale w niektórych szczelinach również umieszczono klejnoty. W sali znajdowało się dwoje drzwi. Jednym wejściem było to, przez które dziewczyna się tu dostała. Natomiast drugie otwarcie prowadziło do zamkowej piwnicy, o czym księżniczka nie miała pojęcia. Zaciekawiona od razu ruszyła na zwiady. Musiała się dowiedzieć co tam jest i działać jak najszybciej z racji obawy, że zaraz przyłapie ją ojciec. Weszła do następnej komnaty, oprócz schodów prowadzących w dół i znajdujących się w rogu, sala była całkiem pusta. Zbiegła po nich na złamanie karku i rychło zaczęła się rozglądać. Schodząc tu Elsa pomyśłała, że z pewnością jest to „Piwnica”, kiedy tylko tam dotarła, okazało się, że nie pomyliła się. Znajdowały się tu różne zakurzone i spróchniałe meble, a na suficie można było dostrzec masę pajęczyn. Widać było, że nikt tu nie zaglądał od wieków. Księżniczka usiadła na stołku, który od razu się pod nią załamał. Runęła na podłogę. Dziewczyna pospiesznie wstała. Chciała jakoś pozbyć się swojego gniewu zarówno na ojca, jak i krzesło, a jedynym sposobem w jaki mogła to osiągnąć były czary. Wyciągnęła rękę, wykonała nią zamaszysty ruch ręką i wtedy ściany zaczęły pokrywać się szronem. Udało jej się nawet sklecić z lodu meble. Nad swoją głową utworzyła żyrandol, był cudowny. A na końcu stworzyła coś, co wydawało jej się niemożliwe, żywego bałwana. Na początku nawet się nie poruszył, ale po chwili do niej podszedł. Elsa krzyknęła z zaskoczenia.

- Heja, jestem Olaf i trochę brakuje mi ciepła – odrzekł z nieukrywaną radością.

- Ty żyjesz?

- Tak wygląda.

Wymienili sobie uśmiechy. Po chwili milczenia Olaf stwierdził.

- Wyglądasz na smutną.

- Widzisz, bo jestem... wybacz, ale muszę już iść. Mam trochę rzeczy do załatwienia.

- Mogę iść z Tobą? - zapytał i zamrugał w oznace prośby.

- Niestety Olafie, musisz tu zostać, mój ojciec nie może się o Tobie dowiedzieć.

- Czemu?

- Sprzedałby Cię, ja miałabym też z tego powodu kłopoty.

- Oho, trochę tu ciepło, co nie?

- Oh, może to pomoże. - znowu machnęła ręką.

Wyczarowała Olafowi niżę artezyjską. Bałwanek jej nie zauważył, ale stwierdził, że mu lepiej. Nie topniał już, ale wszystkie meble dookoła niego niestety tak... „Trudno, później coś z tym zrobię”- pomyślała Elsa.

VEINA I ALEY - TEAM